حال روی سخنمان با توست ای امام عزیز! ای تنها منجی ما، ای که آیینه تمام نمای خدایی، ای که اصل و ریشه مایی، ای که بر ما حق هستی داری، ای حقیقت ما، ای رهبر و سرور ما، ای پدر مهربانتر ار مادر، ای غمخوار و مدافع ما، ای پدر مضطر ما! تو با این حق بزرگی که بر ما داری و با این نسبتی که با ما داری، در بین ما مظلوم ترینی، مظلوم تر از تو وجود نداشته و ندارد، هیچ کس را به اندازه تو اذیت نکردیم. بیش از هزار و صد و شصت سال منتظر ماندی تا ما بفهمیم که «بی همگان به سر شود، بی تو بسر نمیشود»، تا بفهمیم بدون تو هیچیم و نمیتوانیم کاری بکنیم، تا باور کنیم که تا تو نباشی همیشه گرفتار رنج و فساد و ظلم هستیم. منتظر ماندی تا برای آمدنت کاری کنیم و موانع رابرداریم، منتظر ماندی تا لیاقت پیدا کنیم. دردمندانه و دلسوزانه فرمودی که :

«اگر شیعیان ما که خداوند بر انجام طاعت موفقشان بدارد، در وفا کردن به عهد ما همدل بودند، مبارکی ملاقات ما از آنها به تأخیر نمی افتادو سعادت دیدار همراه با معرفت ما به سوی آنها می شتافت. پس ما را از انها پوشیده نمیدارد، مگر همان چیزهایی که از آنها به ما میرسد و ما دوست نداریم و از آنها انتظار نداریم».

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: